Ebi van der Sluijs (1929, Bandjirmasin) tekende al plaatjes bij haar opstellen op de lagere school. Als 12-jarige in een Japans concentratiekamp op Sumatra tekende zij kampscenes en portretjes van daar geboren baby’s.

Na de oorlog volgde zij aan de Academie van Beeldende Kunst in Den Haag de tekenopleiding en behaalde haar akte.

Op een grote drukkerij maakte zij illustraties voor reclamedrukwerken en modeadvertenties.

Vanaf 1970 ging zij lesgeven in Gouda aan diverse scholen. Dankzij de VUT-regeling kon zij in alle vrijheid tekenen en schilderen in haar eigen atelier, waar zij ook tekenlessen gaf. Daarnaast  was zij gedurende elf  jaar vrijwilliger/rondleider in Museum Gouda.

Vanaf 2000 begon zij haar familiegeschiedenis te schrijven. Aan de hand van de kamptekeningen beschreef zij  haar eigen ervaringen tijdens de oorlog in de Pacific en daarna ook hoe haar ouders na de 1ste wereldoorlog in Nederlands-Indië belandden. Om haar tekenvaardigheid te behouden, ging zij wekelijks bij Chabot model tekenen, wat zij tot haar verhuizing naar Ommoord in 2012 bleef doen. Momenteel maakt zij deel uit van de Kunstkring Prins Alexander.

Meer tekenaar dan schilder, haalt zij haar inspiratie uit beweging: mensfiguren, paarden, maar ook abstract werk met veel kleurschakeringen. Momenteel is haar belangstelling gericht op het thema: gebarentaal en bodylanguage.